Individuen en bedrijven over de hele wereld erkennen het belang van het verminderen van hun CO₂-uitstoot. Als gevolg hiervan verkleinen velen van hen hun ecologische voetafdruk door middel van energie-efficiëntie en andere maatregelen. Vaak is het voor deze entiteiten echter niet mogelijk om hun doelstellingen te halen of hun CO₂-voetafdruk volledig te elimineren, althans niet op korte termijn met alleen interne reducties. Ze hebben een flexibel mechanisme nodig om deze ambitieuze doelen te bereiken en de CO₂-markt te betreden. 

Door gebruik te maken van de CO₂-compensatie kunnen entiteiten hun uitstoot neutraliseren of compenseren door CO₂-compensatie die is gegenereerd door projecten die de uitstoot van broeikasgassen elders verminderen, in te trekken. Het is natuurlijk van cruciaal belang om ervoor te zorgen of te verifiëren dat de uitstootvermindering die door deze projecten worden gegenereerd, daadwerkelijk plaatsvinden. 

Bedrijven en particulieren willen graag bijdragen aan hun leefomgeving. Om deze bereidheid om te zetten in uitvoering, maakt natuurcompensatie en vooral CO₂-compensatie natuurcompensatie eenvoudig en bieden zij een passend, flexibel compensatiesysteem. 

Hoewel er vanuit het oogpunt van maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) interesse is om bij te dragen aan natuurbehoud, is deze interesse het afgelopen jaar toegenomen vanwege de noodzaak om de CO₂-uitstoot te verminderen en te compenseren. CO₂-compensatie gebeurt op verplichte basis, maar ook op vrijwillige basis voor Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) en public relations.

DGB verifieert haar CO₂-compensatie volgens methodes van VCS. Het VCS-programma is 's werelds meest gebruikte vrijwillige CO₂-compensatieprogramma. Bijna 1.700 gecertificeerde VCS-projecten hebben samen meer dan 630 miljoen ton CO₂- en andere broeikasgasuitstoot uit de atmosfeer verminderd of verwijderd. 

Projecten die in het kader van het VCS-programma zijn ontwikkeld, moeten een streng beoordelingsproces volgen om gecertificeerd te worden. VCS-projecten bestrijken een breed scala aan sectoren, waaronder hernieuwbare energie (zoals wind- en waterkrachtprojecten), bosbouw (inclusief het voorkomen van ontbossing) en andere. 

De VCS-norm legt de regels en vereisten vast waaraan alle projecten moeten voldoen om gecertificeerd te worden. Alle VCS-projecten zijn onderworpen aan bureau- en veldaudits door zowel gekwalificeerde onafhankelijke derden als Verra-personeel om ervoor te zorgen dat aan de normen wordt voldaan en dat de methodologieën correct worden toegepast.

Projecten worden beoordeeld aan de hand van een technisch verantwoorde kwantificeringsmethode voor broeikasgasemissiereductie die specifiek is voor dat projecttype.

DGB controleert al haar projecten op additionaliteit, duurzaamheid en niet-lekkage. 

• Additionaliteit: additionaliteit vereist dat het bosproject meer CO₂ vastlegt dan in een 'business as usual'-scenario. Het project moet aantonen dat de koolstofvastlegging niet zou zijn gebeurd zonder de ontwikkeling van het specifieke compensatieproject.
• Duurzaamheid: Duurzaamheid vereist dat verbeteringen voor de verwijdering van broeikasgassen gedurende maximaal 100 jaar moeten worden gehandhaafd. Om de duurzaamheid aan te tonen, moet elk project gedurende de looptijd van het project (~25 jaar) om de zes jaar een externe verificatie van inventarisrapporten en een locatiebezoek ondergaan.
• Niet-lekkage: Lekkage van CO2-compensatieprojecten vindt plaats wanneer de reductie van broeikasgassen in het ene gebied resulteert in een onbedoelde toename van de uitstoot van broeikasgassen op een andere locatie. Projectmanagers moeten aantonen dat hun project geen buitensporige lekkage veroorzaakt, waardoor in wezen de toename van de verwijdering van broeikasgassen uit hun project wordt weggevaagd. 

De vrijwillige markten zijn de algemene naam voor alle vrijwillige geverifieerde compensaties voor CO₂-uitstootvermindering. De belangrijkste doelstelling voor het verwerven van Verified Emission Reduction (VER) credits is het neutraliseren van de CO2-voetafdruk, voornamelijk gemotiveerd door Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) en public relations.

De vrijwillige CO₂-compensatiemarkt stelt particuliere investeerders, overheden, niet-gouvernementele organisaties en bedrijven in staat vrijwillig CO₂-compensatie aan te schaffen om hun uitstoot te compenseren. Bedrijven die niet in staat zijn hun uitstoot te verminderen, kunnen CO₂-compensaties kopen bij geverifieerde leveranciers om hun uitstoot te compenseren.

Naarmate de inspanningen om de wereldeconomie klimaatneutraal te maken toenemen, zou de vraag naar vrijwillige CO₂-compensatie kunnen blijven stijgen. Op basis van de vermelde vraag naar CO₂-certificaten, vraagprognoses van experts die door de TSVCM zijn onderzocht en het volume aan negatieve emissies dat nodig is om de emissies te verminderen in overeenstemming met het doel van 1,5 graad opwarming, schat McKinsey dat de jaarlijkse wereldwijde vraag naar CO₂-compensatie kan oplopen tot wel 1,5 tot 2,0 gigaton CO2 (GtCO2) in 2030 en tot 7 tot 13 GtCO2 in 2050.

Afhankelijk van verschillende prijsscenario's en hun onderliggende drijfveren, zou de marktomvang in 2030 tussen de $5 miljard en $30 miljard aan de lage kant en meer dan $50 miljard aan de hoge kant kunnen zijn. terwijl de primaire markt van de markt voor vrijwillige CO₂-compensatie tegen 2030 naar verwachting tot €100 miljard waard zal zijn.

De Taskforce on Scaling Voluntary Carbon Markets (TSVCM), gesponsord door het Institute of International Finance (IIF), schat dat de vraag naar CO₂-compensatie tegen 2030 met een factor 15 of meer en tegen 2050 met een factor 100 kan toenemen.

De prijs van 1 ton CO₂ verschilt per type CO₂-compensatie en verandert afhankelijk van de achterliggende projecten. De belangrijkste factoren om de prijs van een CO₂-compensatie vast te stellen zijn:

• Type (bebossing/herbebossing, vermeden gesprek of verbeterd bosbeheer)
• Levensduur (jaar van compensatie)
• Additionaliteit (additionaliteit vereist dat het bosproject meer CO2 vastlegt dan in een 'business as usual' Het project moet aantonen dat de CO₂-vastlegging niet zou zijn gebeurd zonder de ontwikkeling van het specifieke compensatieproject.)
• Locatie
• Communautaire aspecten 
• Biodiversiteitsaspecten

Het grootste verschil is tussen compensaties van het vermijdingstype en compensaties van het verwijderingstype. Beide compensaties zijn uiterst belangrijk voor natuurbehoud - compensaties voor vermijding zorgen voor het bestaan ​​van meer uitstootefficiënte bedrijven, terwijl verwijderingscompensaties de opslagcapaciteit van de aarde vergroten tot buiten onze natuurlijke wilde bossen en tuinen.

DGB roept bedrijven en organisaties wereldwijd op om gezamenlijk actie te ondernemen op het gebied van natuur, biodiversiteit en ecosysteemherstel. De Group dringt er bij iedereen op aan om samen te werken aan een veilige en gezonde planeet voor de volgende generaties. 

DGB stelt zich een verbonden wereld voor waar samenwerking tussen toonaangevende bedrijven en organisaties kan helpen bij het behoud van onze kostbare planeet en dieren in het wild. 

Hieronder hebben we geweldige casestudies geschetst van bedrijven die hun CO₂-uitstoot compenseren via de vrijwillige CO₂-markten:

• Starbucks: https://www.dgb.earth/carbon-offset/companies/starbucks
• Unilever: https://www.dgb. earth/carbon-offset/companies/unilever
• Marley Spoon: https://www.dgb.earth/carbon-offset/companies/marley-spoon
• ING Groep: https://www.dgb.earth/carbon-offset/companies/ ing-groep
• Aegon: https://www.dgb.earth/carbon-offset/companies/aegon
• Adyen: https://www.dgb.earth/carbon-offset/companies/adyen
• Lidl: https://www.dgb .earth/carbon-offset/company/lidl